Cunha liña que lembra ao Mercedes Benz 300 SL “Alas de Gaviota”, Francisco Delgado mostra con orgullo ao seu “irmán pequeno”, un MB 190 SL de 1958 que el mesmo restaurou tras adquirilo en Portugal importado do mercado norteamericano fai agora xa dez anos. Aínda que para ser precisos é xusto sinalar que o seu idilio con este vehículo remóntase a Múnic en 1966, momento en que Francisco viu por primeira vez e conduciu un exemplar do que 50 anos despois converteríase na súa xoia máis prezada.
E é que toda a súa vida estivo moi ligada ao mundo dos vehículos, para ser concretos desde a tenra idade de 15 anos cando empezou a traballar en talleres de Ourense e León. Con 18 trasladouse a Alemaña onde traballou para marcas como BMW, MAN ou como chapista do ferrocarril, ata que regresou a España e montou o seu propio taller na Ramallosa do que estivo á fronte durante 33 anos e que agora rexenta o seu fillo Pablo. Precisamente a súa ampla experiencia reparando e pintando carrocerías permitiulle outorgar unha segunda mocidade a un vehículo convertido en “rara avis” e que segundo explicou atopábase nun estado de conservación peor do que se pensaba, algo do que se deu conta tras espir ao completo a súa carrocería e levala a chorrear con area a presión. Con todo este foi un motivo para esforzarse aínda máis se cabe e o resultado tras dous anos de traballo paciente saltan á vista. “Dediqueille moitísimas horas”, engade.
Unhas liñas espectaculares que baixo unha cor branca, múltiples cromados e tapicería en vermello son capaces de arrincar miradas alá por onde pasa causando de todo menos indiferenza. Tras dez anos de paseos e concentracións e case 60.000 quilómetros percorridos Francisco asevera que “non o vendería por nada do mundo e iso que me teñen feito boas ofertas”. Baixo o seu capó esconde unha mecánica simple pero moi fiable, un motor 1.9 catro cilindros con dous carburadores Weber adaptados a posteriori de dobre corpo que desenvolve 105 cabalos de potencia e 170 quilómetros hora cunha caixa de cambios de catro velocidades, “naquela época aínda non existían as de cinco”, explica. Ao coche non lle falta detalle, conserva o seu autorradio orixinal, unha “Becker Europa” e que funciona á perfección, posúe intactas as chapas indentificativas tanto do código de cor de fabricante como do número de serie aloxada no compartimento do motor. Moitas das súas pezas están fabricadas en aluminio como o capó, portón traseiro, cadro de mandos ou ancoraxes das portas, algo para nada común na década dos 50 mentres que o seu conta quilómetros en millas é a testemuña da súa viaxe desde o outro continente. Producíronse 25.881 unidades entre 1955 e 1963 case todas elas vendidas en Estados Unidos e presentouse por primeira vez no salón de Xenebra, dous meses antes da súa produción en cadea na planta de Sindelfingen, Alemaña. Na actualidade son pezas moi prezadas e unha unidade en bo estado pode superar os 100.000 euros no mercado.
UN PROCESO DE RESTAURACIÓN MINUCIOSO
Se unha cousa boa ten este modelo fabricado por Mercedes Benz é a posibilidade de conseguir absolutamente todas as pezas que o compoñen, xa sexa a través da casa como de fabricantes externos. Durante o proceso de restauración o seu propietario desmontouno completamente ata deixar a súa carrocería completamente espida e unha vez que saneou todos os danos signo da idade comezou co proceso de pintado e posterior montaxe.
Para homologalo ao mercado europeo Francisco tivo que adaptar o sistema de iluminación porque en EEUU as intermitencias e a luz de poboación van no mesmo piloto. O motor foi sometido a un proceso de renovación completo e foi desmontado elemento por elemento. Na actualidade Francisco pertence ao club de clásicos Val Miñor e Baixo Miño participando activamente en múltiples concentracións. Ao longo dos seus 60.000 quilómetros percorridos as avarías sufridas foron mínimas.
